Polski Teatr Tańca 1973-2018

Polski Teatr Tańca rozpoczął swoją drogę czterdzieści pięć lat temu. Autonomiczny zespół tańca współczesnego, pierwszy w powojennej Polsce, był materializacją koncepcji Conrada Drzewieckiego, który pragnął tworzyć formy tańca odbiegające od konwencjonalnych wzorów baletowych.

Czytaj dalej

Humanisto, kim jesteś?

Osobliwość sytuacji badawczej polega na tym, że humanista jest jednocześnie podmiotem i przedmiotem obserwacji. Rzec by można: humanista pyta humanistę o znamiona ich wspólnej, a zarazem indywidualnej tożsamości.

Czytaj dalej

O drzewach, które wybrały Tatry

Tatry – maleńkie powierzchniowo, a jednak niezwykłe góry w środku Europy. Niezwykłe, bo urozmaicone krajobrazowo i geologicznie, o wyjątkowej roślinności – niektóre gatunki trudno spotkać w innych częściach Karpat, a nawet Polski.

Czytaj dalej

Przystań

Pierwsze polskie wydanie Przystani – ukazujące się w znakomitym przekładzie Leona Zaręby – wzbogacają grafiki Olgi Czyhryk, absolwentki Lwowskiej Narodowej Akademii Sztuki.

Czytaj dalej

Ginczanka. Na stulecie poetki

Kobieta, Żydówka, poetka, aktywna uczestniczka przedwojennego życia literackiego i towarzyskiego, niestety nie można dodać: ocalała. Do Krakowa uciekła ze Lwowa, gdzie zadenuncjowała ją gospodyni, Zofia Chominowa (niechlubna bohaterka wiersza Non omnis moriar).

Czytaj dalej

Japonia utracona

Ciągle jestem tam, gdzie byłem, kiedy spacerowałem po wzgórzach doliny Iya w 1973 roku, otworzyłem drzwi domu Chiiori i zobaczyłem zakurzone czarne podłogi i wiszące nad nimi olbrzymie stare belki stropowe…”

Czytaj dalej

Jak zrobić ser w domu

Domowe sery są zdrowsze, tańsze i o wiele smaczniejsze niż ich sklepowe odpowiedniki. A ta książka to podręcznik dla początkujących i średnio zaawansowanych serowarów. Niezbędna teoria podana w prosty sposób i praktyka zaprezentowana z pasją!

Czytaj dalej

Pianie kogutów, płacz psów

Obyczaje w Kambodży zawsze były pełne tabu, wstydu, zakłopotania. Również przed Pol Potem. Nie witamy się tak jak w serialach, nie całujemy w policzek, nie przytulamy. Dzień dobry i tyle. Nawet wobec bliskich, których nie widzieliśmy dawno, jesteśmy chłodni.

Czytaj dalej

Czarna załoga

Konstruując znaczenia, poetka wykorzystuje homonimię, przewrotne gry lingwistyczne, paradoksy i koncepty, słowo potoczne, barwne, codzienne zderza ze stylem wysokim, wprowadza udane stylizacje biblijne, eksperymentuje z rytmem wypowiedzi – zmiennym i rwanym, a także z jednowyrazowymi zdaniami dzielącymi wers na kilka odcinków, wpływającymi na dynamikę wypowiedzi.

Czytaj dalej

Schizofrenia & company

Samotność czyni człowieka realnym. Otwiera się rana. Można włożyć do niej rękę. Całą siebie. Cały świat. Tylko w samotności człowiek może poradzić sobie sam ze sobą. Gdy różnie się dzieje, a znaki czasu stają się nie do zniesienia, samotność jest jedynym rozwiązaniem. Podziemiem, gdzie toczy się inne życie.

Czytaj dalej